لرزان گریستم خندان گریستم

رگباری فرو کوفت

از درد همدلی بود

سیاهی رفت 

سر به ابی اسمان سودیم

در خور اسمانها شدیم.........

سایه را به دره رها کردیم

لبخند را به فرخنای تهی نشاندیم

سکوت ما بهم پیوست

وما ....... ما شدیم

تنهایی ما تا دشت عشق دامن کشید

افتاب از چهرهء ما ترسید

دریافتیم و خنده زدیم

نهفتیم و سوختیم

هر چه بهم تر تنهاتر

از ستیغ جدا شدیم

من به خاک امدم و بنده شدم 

تو به بالا رفتی و خدا شدی